درمان‌های نوین
مسئله ۱
توسعه سیستم‌های پایش شناختی برای بیماران حین و پس از جراحی‌های مغزی
آسیب‌ها و بدنبال آن جراحی‌های مغزی، به دلیل مداخلات مستقیم بر ساختارهای حیاتی مغز، میتوانند منجر به بروز نواقص شناختی کوتاه‌مدت یا بلندمدت شوند که
بر کیفیت زندگی بیماران تأثیر منفی می‌گذارند. این مسئله به دنبال ارائه راهکارهایی نوین برای پیشگیری، پایش، و مدیریت این اثرات نامطلوب است. محورهای اصلی این مسئله به شرح ذیل هستند:
چگونه می‌توان ابزارهایی نوین طراحی کرد و ساخت که با شرایط جراحی همخوانی داشته و قابلیت ارزیابی دقیق و سریع شناختی را فراهم کنند؟
کدام نشانگرهای عصبی یا شناختی برای پایش تغییرات عملکرد مغزی در دوره پس از جراحی مناسب‌تر هستند؟
چه استراتژی‌هایی میتوانند به طور همزمان به کاهش نواقص شناختی و بهبود عملکرد کلی بیماران کمک کنند؟
مسئله 2
طراحی و توسعه روش های درمان شناختی محور و ابزارهای هوشمند برای پایش و مداخله شناختی در بیماران روانپزشکی
بیماران روانپزشکی اغلب از نواقص شناختی رنج می‌برند که تشخیص و مدیریت آن‌ها نیازمند ابزارهایی دقیق و مبتنی بر شواهد است.
پژوهشگران باید راهکارهایی نوآورانه ارائه دهند که بتوانند از دانش روانشناسی شناختی و علوم اعصاب برای بهبود کیفیت زندگی بیماران استفاده کنند. این راهکارها میتوانند در حیطه های زیر تعریف شوند:
۱- طراحی ابزارهایی برای ارزیابی دقیق عملکردهای شناختی (مانند حافظه، توجه، یا تصمیم‌گیری) در بیماران روانپزشکی با استفاده از تکنولوژی‌های پیشرفته
۲- ایجاد برنامه‌های مداخله‌ای (مانند اپلیکیشن‌های موبایلی یا بازی‌های دیجیتال) که بتوانند نواقص شناختی را هدف قرار دهند
۳- ترکیب نتایج تحقیقات پیشین برای طراحی پکیج‌های مداخله‌ای جامع که شامل تمرینات شناختی، نورومدولاسیون، و روان‌درمانی دیجیتال باشند
۴- تعریف پروتکل‌هایی برای استفاده از نشانگرهای عصبی و شناختی در ارزیابی پیشرفت بیماران
مسئله 3
بازتعریف درمان‌های روانشناختی با استفاده از شاخص‌های عصبی و شناختی: از تئوری تا عمل
درمان‌های روانشناختی مانند CBT، ACT، یا درمان‌های مبتنی بر ذهن‌آگاهی و ...، در بسیاری از اختلالات روانی اثربخش بوده‌اند اما
با پیشرفت علوم اعصاب شناختی، فرصتی برای بهبود این درمان‌ها از طریق موارد زیر پیش آمده است. در واقع پژوهشگران میتوانند ایده‌هایی ارائه دهند که چگونه یافته‌های نوروساینس میتوانند به بهینه‌سازی درمان‌های روانشناختی موجود کمک کرده و اثربخشی آن‌ها را در جمعیت‌های مختلف افزایش دهند، مواردی همچون:
۱- شناسایی مکانیزم‌های مغزی مرتبط با اثربخشی هر درمان
۲- طراحی پروتکل‌های درمانی جدید مبتنی بر نتایج تحقیقات نوروساینس
۳- توسعه روش‌های هیبریدی که از تکنولوژی‌هایی نوین شواهدمحور بهره می‌برند.
