ماژول هوانوردی و مراقبت پرواز
مسئله ۱
بهبود آگاهی محیطی در هوانوردی
آگاهی محیطی (Situational Awareness) یکی از عوامل کلیدی در عملکرد ایمن کنترلرهای ترافیک هوایی و خلبانان است، اما
آگاهی محیطی (Situational Awareness) یکی از عوامل کلیدی در عملکرد ایمن کنترلرهای ترافیک هوایی و خلبانان است، اما این آگاهی می‌تواند در شرایط پیچیده، مانند ترافیک هوایی سنگین یا نقص فنی، کاهش یابد. با استفاده از ابزارهای علوم شناختی و مدل‌سازی مبتنی بر هوش مصنوعی، چگونه می‌توان سامانه‌هایی طراحی کرد که به آن‌ها کمک کنند تا اطلاعات محیطی را بهتر پردازش کرده و درک دقیقی از موقعیت داشته باشند؟ به‌ویژه، این سامانه‌ها باید قادر باشند تغییرات محیطی ناگهانی را شناسایی کرده و هشدارهای تطبیقی و هوشمند ارائه دهند.
مسئله 2
ارتقای تصمیم‌گیری و کاهش خطاهای شناختی در شرایط غیرعادی پرواز
تصمیم‌گیری در شرایط غیرعادی، مانند نقص فنی یا تغییرات غیرمنتظره آب‌وهوایی، می‌تواند تحت تأثیر عوامل شناختی مانند خستگی، استرس، و بار شناختی قرار گیرد.
چگونه می‌توان از مدل‌های مبتنی بر علوم اعصاب و شناختی برای شبیه‌سازی و بهینه‌سازی فرایندهای تصمیم‌گیری کنترلرهای ترافیک هوایی و خلبانان استفاده کرد؟ علاوه بر این، آیا می‌توان با استفاده از سیستم‌های هوشمند و مبتنی بر هوش مصنوعی، پیشنهادهایی برای تصمیم‌گیری به آن‌ها ارائه داد که با کاهش بار شناختی، دقت و سرعت تصمیم‌گیری را افزایش دهد؟
مسئله 3
تحلیل و بهبود عملکرد انسانی و محدودیت‌های ادراکی در هوانوردی
ادراک دقیق کنترلرهای ترافیک هوایی و خلبانان از موقعیت و محیط پروازی، برای جلوگیری از خطاهای عملکردی حیاتی است.
عواملی مانند خستگی، نویز محیطی، و طراحی ناکارآمد تجهیزات می‌توانند ادراک آن‌ها را مختل کنند. چگونه می‌توان با بهره‌گیری از فناوری‌های نوروساینس، مانند تصویربرداری مغزی یا تحریک مغزی غیرتهاجمی، مشکلات ادراکی را شناسایی و بهبود بخشید؟ علاوه بر این، چه تغییراتی در طراحی ابزارهای برج مراقبت و کابین هواپیما می‌تواند به ارتقای ادراک ایشان کمک کند؟
