ماژول مدیریت بحران

مسئله ۱

طراحی مدل‌های شناختی برای پیش‌بینی واکنش‌های جمعی و تحلیل عوامل اثرگذار بر آن در انواع بحران‌ها جهت بهینه‌سازی اطلاع‌رسانی و مدیریت جمعیت

طراحی مدل‌های شناختی برای پیش‌بینی واکنش‌های جمعی و تحلیل عوامل اثرگذار بر آن در انواع بحران‌ها به معنای ایجاد چارچوب‌هایی علمی و دقیق است که
بتوانند رفتارهای ذهنی و روان‌شناختی جمعیت را در شرایط استرس‌زا و پیش‌بینی‌ناپذیر شبیه‌سازی و تحلیل کنند. این موضوع بر اساس درک چگونگی پردازش اطلاعات، تصمیم‌گیری، و تعاملات اجتماعی در سطح گروهی و جمعی بنا شده و به دنبال پاسخ به پرسش‌های کلیدی درباره الگوهای رفتاری انسان‌ها در شرایط بحران است. این مدل‌ها باید بتوانند نشان دهند چگونه عوامل مختلف، از جمله نوع بحران، ویژگی‌های جمعیتی و فرهنگی، ساختارهای اجتماعی، و منابع اطلاعاتی در دسترس، بر واکنش‌های جمعی تأثیر می‌گذارند. این موضوع به طراحی مدل‌هایی نیاز دارد که بتوانند پیچیدگی‌های تعاملات فردی و اجتماعی را در شرایط بحرانی مدلسازی کنند، از جمله استفاده از داده‌های شناختی، روان‌شناختی، و اجتماعی در کنار تکنیک‌های پیشرفته مانند شبیه‌سازی‌های عامل‌محور (Agent-Based Modeling) و الگوریتم‌های یادگیری ماشین. این مدل‌ها می‌توانند ابزاری حیاتی برای بهینه‌سازی اطلاع‌رسانی، پیش‌بینی تأثیرات پیام‌ها و اقدامات مدیریتی، و جلوگیری از رفتارهای مخرب جمعی فراهم کنند.
مسئله 2

ارائه ایده جهت شناسایی عوامل شناختی و روان‌شناختی موثر بر تاب‌آوری شهروندان در برابر بحران‌های شهری و در ادامه طراحی برنامه‌های روان‌شناختی و شناختی در راستای کاهش استرس جمعی در زمان بحران

شناسایی عوامل شناختی و روان‌شناختی مؤثر بر تاب‌آوری شهروندان در برابر بحران‌های شهری و طراحی برنامه‌های روان‌شناختی و شناختی برای کاهش استرس جمعی در زمان بحران،
به معنای بررسی عمیق و سیستماتیک ویژگی‌ها، فرایندها و تعاملات ذهنی و روانی است که بر توانایی افراد و جوامع برای مقابله با بحران‌های غیرمنتظره تأثیر می‌گذارد. این موضوع شامل شناسایی شاخص‌هایی است که تعیین می‌کنند چرا برخی افراد یا گروه‌ها در برابر فشارهای روانی و اجتماعی ناشی از بحران‌هایی نظیر بلایای طبیعی، حوادث صنعتی یا فروپاشی زیرساخت‌های شهری پایدارتر هستند، در حالی که برخی دیگر دچار استرس شدید یا افت عملکرد می‌شوند. در این راستا، عواملی نظیر انعطاف‌پذیری شناختی، توانایی تصمیم‌گیری در شرایط پیچیده، کنترل هیجانی، و رویکردهای فردی یا جمعی به حل مسئله باید مورد مطالعه قرار گیرند. این موضوع نیازمند بررسی رفتارهای روانی-شناختی در مقیاس فردی و اجتماعی است. از این رو، اهمیت طراحی برنامه‌هایی که بتوانند با تکیه بر یافته‌های این مطالعات، استرس جمعی را کاهش دهند، روشن می‌شود. این برنامه‌ها باید به گونه‌ای تعریف شوند که پاسخ‌های شناختی و روانی را در سطوح مختلف از فردی تا اجتماعی شناسایی و تنظیم کنند و به حفظ تعادل روانی و افزایش انسجام اجتماعی در شرایط بحران کمک نمایند.
مسئله 3

طراحی گجت‌ها و ابزارهای شناختی-عصبی برای ارزیابی و ارتقای آمادگی روانی و شناختی نیروهای امدادی و مدیران بحران

طراحی گجت‌ها و ابزارهای شناختی-عصبی برای ارزیابی و ارتقای آمادگی روانی و شناختی نیروهای امدادی و مدیران بحران، بر محور توسعه فناوری‌هایی متمرکز است که
بتوانند با بهره‌گیری از علوم شناختی و اعصاب، توانایی این افراد را قبل از قرار گرفتن در شرایط پیچیده و پرفشار بهبود دهند. این حوزه نیازمند ایجاد ابزارهایی است که قادر باشند شاخص‌های روانی-شناختی مانند تمرکز، حافظه کاری، تصمیم‌گیری در لحظه، و مدیریت استرس را در زمان شبه واقعی اندازه‌گیری کرده و ارزیابی کنند. این موضوع از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، زیرا نیروهای امدادی و مدیران بحران در موقعیت‌هایی فعالیت می‌کنند که تصمیم‌گیری سریع، مدیریت مؤثر استرس، هماهنگی تیمی، و توانایی تطبیق با تغییرات سریع، می‌تواند تأثیر مستقیمی بر جان و مال انسان‌ها داشته باشد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *